Bij Mallorca denk je aan appartementsgebouwen, volle stranden, bleke Engelsen, koffiebruine jongens en meiden en een spetterend kroegleven. Ik generaliseer, maar zit ik er ver naast? Toch had ik er wel oren naar een korte vakantie op dit eiland, maar zonder fiets wordt het niets dus die ging mee. De familie vertrok per bus naar Porte de Alcudia, ik per fiets. De weg was prima en de plaats namen staan goed aangegeven.
’s-Middags het toeristenbureau bezocht voor wat fietsroutes. Alleen vlakke en korte ritjes. Die zijn er in Friesland genoeg. Mijn oog viel op een folder “Guia del ciclista” acht sportieve fietsroutes. De folder werd met enige terughoudendheid overhandigd. ‘De routes zijn bestemd voor goedgetrainde fietsers’; sprak de vrouw achter de bali. Wat een onderschatting!
Mijn plan was om verstandig te openen met een korte rit. Dit pakte anders uit. Na een tocht van 145 km bleek, dat ik via Selva, Lluc, Escora en Sa Calobra, een 3de, 1ste en Speciale Categorie achter de kiezen had. De klim van Speciale Categorie, de afdaling naar Sa Calobra -zeeniveau- en terug naar 1400 meter overkwam mij. Na een korte klim bereikte ik het punt waar de afdaling naar Sa Calobra begon. Een hele mooie en een uitdaging voor elke fietser. Zogezegd zo gedaan. Wat je afdaalt moet je ook weer op, maar het ging zo lekker. Op zeeniveau bleek een haventje te liggen waar toeristen met de boot vertrokken naar een ander deel van het eiland, waar ze opgepikt werden door de bus die hen had gebracht. Na een colaatje en softijsje en een kort gesprek met een Duitser, die heel slim opmerkte dat er in Holland geen bergen zijn, en of ik helemaal naar boven moest, ja wat anders, de klim begonnen. Het viel niet mee. De klim was op sommige stukken zwaarder dan de eerste zes bochten van de l’Alpe de Huez. Volgens de routebeschrijving is de klim 14 km lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 10%.
De daaropvolgende dagen wat kortere klimwerk gedaan. Bijvoorbeeld de klim naar Cabo de Formentor, het meest noordelijke punt van Mallorca. Een genot om er naar toe te fietsen. Ga in de ochtend als de nachtbrakers nog platliggen en er bijna geen verkeer op de weg is. De route loopt voor een deel langs de rotsachtige kust, steile wanden in combinatie een blauwe zee en een stralende koperen ploert.
Ook de vlakke ritten, voor zover er iets vlak is, bleken de moeite waard. Verstilde dorpen en landschappen, typisch dat wat Spanje Spaans maakt. Toeristen kom je hier niet tegen
Helaas werd tot tweemaal toe een fietsdag verstoord door regen. De tweede keer een heuse stortbui, de straten stonden blank omdat de putten het niet meer verwerken konden.
70 kilometer in de regen, maar het was niet koud. Wel moest na afloop de fiets onder de douche want er stond nog meer op het programma. Zo had ik de laatste dag gereserveerd voor de ‘Koningsroute’ zoals zo aardig in de gids vermeld werd.
Omdat het die dag warm zou worden vertrok ik vroeg. Vanuit Alcudia naar Port de Pollensa. Kort na de start begon het klimwerk. Slechts opwarmertjes. Tot aan de afdaling van de Sa Colabra heb je een klim van de 1e en 3e categorie achter de kiezen. Het retourtje Sa Calobra heb ik al eerder beschreven. Het ging nu iets gemakkelijker, maar nog steeds een kuitenbijter. Na deze klim volgde een klim, een afdaling, een klim enzovoorts naar Palma de Majorca.
De pootjes waren aardig verzuurd. Even strekken, wat eten af en toe nog een pukkel, dat mocht geen problemen opleveren voor de rest van de dag. Nu, ik vergiste mij behoorlijk. De klim naar Oriënt was van de 1e categorie. Dit, in combinatie met een temperatuur die het hoofd aan de kook bracht, en te weinig drinken in de bidon, maakte er een helse tocht van. Even onder een boom afkoelen, wat drinken kopen en dan moest het weer lukken. Half Spanje zoekt tijdens de warmste uren rond de koelte op. Alles was dicht. In Selva zag ik een dorpspomp, bidon er onder, maar njente, geen water. Een paar kinderen zagen mijn reactie en wezen mij een pomp aan waar op champagne gelijkend water uitkwam en zo smaakte het ook.
De volgende dag was vertrekdag. Terugziend mag ik de conclusie trekken dat Mallorca een prima fietseiland is waar de hoogtemeters voor het oprapen liggen maar ook de minder begaafde klimmers aan hun trekken kunnen komen omdat de oostkust relatief vlak is.
Hou er rekening meer dat het op Mallorca lang niet altijd stralend weer is. Het is niet bij deze ene keer gebleven. Ben er daarna, naar ik meen nog driemaal geweest, met onder andere Rene Hooghiemster van Kalas en wijlen Lieuwe Westra toen nog fietsend voor Astana
Wat praktische informatie.
Wij regelden zelf een appartement en namen de fietsen mee. Geen gedoe, ga dan georganiseerd. www.fredrompelberg.com de man van het wereldsnelheidsrecord op de fiets is de bekendste organisator. Mij veel sympathieker en kleinschaliger is www.odwinfietsreizen.nl. Edwin Odwin haalt en brengt je van en naar het vliegveld. Zijn prijzen ook iets vriendelijker. Arenal, in het zuiden van Mallorca is de plaats waar je moet zijn en daar zitten deze reisorganisaties. De georganiseerde reizen zijn in het na- en voorjaar.
Fiets meenemen.
Je kunt er voor kiezen om je eigen fiets mee te nemen, kost bij Transavia € 104,- en bij Ryanair € 150,- voor een retour. Moet je wel in het bezit zijn van een fietstas of koffer.
Neem je regelmatig je fiets mee in het vliegtuig is het zeker de moeite waard om er een te kopen. Tassen vanaf € 53,- en koffers plm. € 390,-. Als je een tas koopt, neem er een met een frame zoals van het merk Scicon €519,-. Huren is ook mogelijk voor plm. € 8,- per dag www.mhverhuur.nl. Het voordeel is, dat je inclusief de tas/koffer 25 kg mag meenemen. Fiets 7 kg, tas 4 kg, koffer wat zwaarder, en de rest van je bagage in de fietstas / koffer zodat je geen extra koffer hoeft in te checken.
Fiets huren.
Rompelberg (vanaf € 103 tot € 405 per week) en Odwin (€ 120,- tot €140,- per week) verhuren prima fietsen en in Arenal zijn er ook een aantal fietsverhuurders waar je moet rekenen op plm. €240,- per week.
Uitgaan.
Is er ook nog wat te doen na het fietsen? Als je nog puf hebt is een bezoek aan de Bierkoning in Arenal een belevenis. Deze tent die duizenden bezoekers kan ontvangen heeft meer Happy hours dan er uren in de dag zitten. Daarnaast een podium waar twee vrouwen, misschien tegenwoordig ook wel een stel mannen, zichzelf warm dansen bij een knallend discomuziekje in een pakje dat niet veel om het lijf heeft. In de hoofdstraat is een Nederlands café waar alle fietsers hun bakkie halen. Enfin je hoeft je niet te vervelen.
Adios
Wim van Brink
Reactie plaatsen
Reacties